Prikspijt
Een dame van 80 jaar komt mijn praktijk binnen om de Pfizerprikken te ontstoren. Ze is ingegaan op mijn nieuwjaar aanbod, dus we hebben drie sessies samen. Sinds ze de prikken nam, heeft ze last van extreme vermoeidheid. Maar vooral ervaart ze het als pijnlijk dat ze zelf eigenlijk heel goed voelde en wist dat de prikken geen goed idee waren en ze er niet aan mee wilde doen, maar dat ze zich uiteindelijk toch heeft laten leiden door mensen waar ze van houdt.
Ze heeft prikspijt.
Ik denk dat ze niet de enige is. Ik denk ook dat er bij iedereen een dieper thema achter zit. Het is dus nooit alleen de prikken zelf, maar ook het thema, dat om ontstoring vraagt. Achter de vraag waar iemand mee binnen komt, zit altijd een verhaal, dat gezien wil worden. En een verlangen dat gevoeld wil worden.
Dit zegt mijn client er zelf over:
“Al meteen toen de verhalen over de ‘killer plaque’ en de verordening dat iedereen een prik in zijn arm ‘moest’ nemen, had ik bij mezelf gezegd dat nooit te doen. Maar tot mijn eigen verbazing heb ik in 2021 toch twee keer de prik laten zetten. Mijn voornaamste overweging was conflict binnen de familie te vermijden. Daarna heb ik zo’n spijt gehad.”
Het medicijnwiel
Eén van de tools die ik tot mijn beschikking heb om bij de kern uit te komen is de medicijnwielnumerologie. In het persoonlijke medicijnwiel van mijn cliënt staan de energievelden die de blauwdruk vormen van haar medicinale kracht, het medicijn dat zij is voor zichzelf en de wereld. Het getal in het zuiden van het medicijnwiel staat voor haar karma, dat correspondeert met de grootste uitdaging in haar leven, het moeilijkste thema. Zo’n groots thema is vrijwel altijd een aaneenrijging van ervaringen uit de kindertijd, ervaringen van voorouders en ervaringen uit andere levens/dimensies.
Het klopt als een bus bij mijn cliënt. Ze omschrijft haar grootste thema tijdens de eerste sessie als uit verbinding gaan met jezelf. Later volgen niet goed bij jezelf kunnen blijven, slecht nee kunnen zeggen, moeite met grenzen stellen, de neiging je door anderen te laten leiden, het moeilijk vinden om initiatief te nemen; en vervolgens de spijt, het schuldgevoel en de zelfafwijzing.
Meer weten over de medicijnwielnumerologie? Klik dan hier.
Ontstoren van de prikken
Tijdens de eerste sessie richten we ons op het ontstoren van de prikken. In bewuste verbinding met haar energieveld test ik uit welke middelen voor haar het meest geschikt zijn om het ontstoorproces in gang te zetten en te voltooien. Daarnaast test ik een aantal vitaminen en mineralen uit, waar een tekort aan is of die het proces waar ze nu inzit, ondersteunen.
Als ze thuis met de ontstoorkorrels begint, krijgt ze al snel een blaasontsteking. Omdat we beiden geïnteresseerd zijn in de Germaanse Geneeskunde (GG) en hierover aan het leren zijn, herkennen we dat het lichaam in de genezingsfase is terecht gekomen van een emotioneel conflict, zoals dat in de Germaanse Geneeskunde genoemd wordt. Het nemen van de prikken heeft een groot conflict in haar gereactiveerd, haar grootste levensthema zoals ik hierboven omschreef, dat veel verder gaat dan de prik en dan haar eigen leven. Het conflict wordt omschreven in de GG als territorium-markeringsconflict: het niet kunnen markeren van het eigen territorium, met andere woorden het niet kunnen bewaken van de eigen grenzen. Ze stopt even met het nemen van de korrels en als de klachten over zijn, pakt ze het weer op. Maar de klachten lijken terug te komen, vertelt ze me als ze de tweede keer bij me is. Blijkbaar is het genezingsproces, in de vorm van de blaasontsteking, nog niet helemaal voltooid.
De waaier van voorouders
Terwijl ik het thema met haar aan het verkennen ben, begin ik te voelen dat het groter is dan zijzelf. Ik zie een waaier van voorouders voor me, die allen dit thema met zich meedroegen, bij vijf voorouders heeft ze een directe herkenning op het thema: haar moeder en haar vader, haar moeders moeder en haar opa en oma van vaders kant. Ik zie dat dit thema door een groot deel van de voorouderwaaier loopt en dat het stopt bij haar. Het is niet voor niets dat zij het energieveld van heling op drie plekken in haar medicijnwiel heeft staan. Dat betekent dat de energie van heling heel nadrukkelijk aanwezig is in haar leven. Haar levensmissie, haar gave en haar levenspad staan in het teken van helen; zowel van haar eigen systeem en in haar (vroegere) werk als reïncarnatie- en regressietherapeut.
Ik krijg een verrassende bevestiging van mijn voorgevoel dat het stopt bij haar en dus niet meer doorgegeven wordt als ze mij vertelt dat ze het niet bij haar twee dochters terugziet. Ik geloof haar en ben even stil van de betekenis van hetgeen ze me zojuist vertelde. Het is dus al geheeld, het is al klaar. Die bewustwording mag nu gaan doordringen, bij mijn cliënt en haar voorouders.
Het sluitingsritueel
Ik heb nog geen idee wat er zal ontstaan en zij, met al haar levenservaring, evenmin.
Ze gaat even naar de WC en ineens krijg ik de ingeving: we gaan de waaier opstellen. Naast de praktijkruimte is een kleine yogaruimte, die ongebruikt blijft die dag. In die ruimte zijn een boel yoga- en meditatiekussens, dus we maken een mooie waaier, waarbij mijn cliënt hem helemaal kloppend maakt. Voor haar vijf directe voorouders leggen we mijn ankers neer, zodat ik in de informatie kan gaan staan als dat nodig is. Opeens komt het woord sluitingsritueel in me op. Mijn hart maakt een sprongetje: ja dat is het! Ik deel wat we aan het doen zijn en ze kijkt me aan met glinsterende ogen.
Als de waaier af is en we het geheel bekijken en delen wat er in ons opkomt, blijkt dat het thema ook in de Indonesische cultuur zit, waar haar roots liggen. Dat verklaart nog meer.
Dan ga ik op de ankers staan van haar voorouders naar keuze. Uiteindelijk maken we contact met alle vijf. Bij elke voorouder heeft ze een bijzonder verhaal, een herinnering. En terwijl ik achtereenvolgens in de informatie van haar vaders moeder, haar opa, haar moeder, haar moeders moeder en haar vader sta, komt er bij iedere uitwisseling een afronding. Wat zij nog te zeggen heeft tegen haar voorouders en veel liefde die haar voorouders haar betonen, zoals aanmoediging van haar moeder, erkenning van haar opa, waardering van haar oma, de levenskracht van haar andere oma en het vermogen van haar vader.
Tijdens de opstelling komt ze plotseling in een grote emotie terecht. Door de woorden die ze eraan geeft en doordat ik in de informatie heb gestaan van haar vaders moeder, weet ik zeker dat dit niet alleen haar eigen emotie is. Het zijn vooral de tranen van haar voormoeder.
Dit schrijft mijn cliënt er later over:
“Tijdens de opstelling kwam ik in een giga emotie van verdriet. In eerste instantie dacht ik dat het om mijn eigen verdriet ging, hoewel ik niet helemaal kon navoelen waarom dat zo groot was. Toen Terah zei dat dit het verdriet was van mijn grootmoeder, was meteen duidelijk voor me dat dit inderdaad het geval was.”
De bedding van de voorouders
Tenslotte mag mijn cliënt zich omdraaien om de steun en dankbaarheid te voelen van haar voorouders. De bedding die er altijd is, ze hoeft er alleen maar contact mee te maken.
Het is klaar nu.
We zijn allebei blij en verwonderd voor wat zich ontvouwde en wat er aan heling
in gang werd gezet.
Later, toen ik thuis was en mijn aantekeningen bekeek van onze eerste sessie en de foto van de waaier die ik gemaakt had, realiseerde ik me ineens dat er nog een stuk mist. Nog één onderdeel van het verhaal wil gezien worden. Gelukkig hebben we nog één sessie samen. Dan is de cirkel rond.
“Ik heb de begeleiding van Terah als heel bijzonder ervaren. Alles wat ik zei werd liefdevol ontvangen en ik kreeg alle ruimte om te zeggen wat ik wilde. Ik bewonder haar fijngevoeligheid.”
Meer verhalen lezen over hoe een familieopstelling bij mij eruit kan zien? Lees hier verder.