Schuldgevoel is een krachtige emotie, waar we als ouders regelmatig mee te dealen hebben. We voelen zoveel liefde voor onze kinderen en we willen ze alles meegeven wat ze nodig hebben om later een vervullend leven te kunnen leiden.
Ik merk regelmatig een schuldgevoel bij mezelf op, als ik weer eens uitgevallen ben naar mijn kinderen of wanneer het me niet lukt om echt aanwezig te zijn voor hen.
Ik heb mijn oudste dochter laten inenten tot en met de herhaalprikken op vierjarige leeftijd. Gelukkig heb ik nooit iets gemerkt aan schade en me er niet echt schuldig over gevoeld. Wel heb ik haar, op advies van een natuurarts, laten ontstoren.
Prikspijt leidt tot schuldgevoel
Veel ouders gaan pas twijfelen aan de veiligheid en de noodzaak van kindervaccinaties, nadat hun kinderen al meermaals zijn geprikt. Bijvoorbeeld omdat een kind klachten ontwikkelt direct na een inenting, naar het ziekenhuis moet of kort na een inenting overlijdt. Klachten kunnen ook later ontstaan en soms wordt er dan door iemand op een mogelijk verband gewezen. Ook in de covid-tijd zijn veel ouders gaan twijfelen aan kindervaccinaties.
Volgens de Van Dale kan prikspijt ook betekenen dat je spijt hebt dat je je kind geen inenting hebt gegeven. Ongetwijfeld zijn er ook ouders die daar mee kampen, bijvoorbeeld als hun kind een ernstige complicatie heeft gekregen van een kinderziekte of is overleden. Er zijn ook ouders die inzien dat inentingen risico’s op schade met zich meebrengen, maar tegelijkertijd bang zijn dat hun kinderen een kinderziekte krijgen. En vanuit de samenleving hangt er een verwijt boven het hoofd van de niet-vaxxers, waarover ouders zich schuldig kunnen voelen. Door mensen zoals wij kunnen de kinderziekten immers weer terugkomen, is de heersende gedachte.
Kortom, van welke vorm van prikspijt je ook last hebt, het leidt vaak tot schuldgevoel. Een heel naar gevoel, dat we liever niet voelen. In deze column deel ik de inzichten die ik verkregen heb over wat er zoal samenhangt met schuldgevoelens en hoe we ermee om kunnen gaan. Hoe kunnen we ons ervan bevrijden?
Schuldgevoelens komen voort uit lessen die je nog niet geleerd had
Dit komt uit de koker van een vriendin, die kinder- en oudercoach is en deze zin tijdens een workshop van Anna de Waal als aantekening had opgeschreven. “Een doordenkertje,” zei ze erbij.
Als je iets gedaan hebt wat voor een ander pijnlijk of schadelijk is geweest, helpt het schuldgevoel om de spijt of het verdriet hierover te kunnen voelen en het in de toekomst anders te doen. Zodat je er een les uit leert. Het zorgt er dus voor dat de relatie met de ander hersteld kan worden. Het is voor jou als ouder heel belangrijk om mild voor jezelf te zijn, omdat je nog niet beter wist. Je hebt gehandeld vanuit het bewustzijn en de mogelijkheden die je toen had. Dus als je je schuldig voelt omdat je je kind hebt laten prikken, laat het gevoel toe, hoe rot het ook is. Door de emotie toe te laten en het verdriet te nemen, gaat het als water door je heen en verdwijnt het dus ook. Dit is een prachtige manier om jezelf te bevrijden van schuldgevoel.
Schuldgevoelens wijzen op een innerlijke verscheurdheid
Ook een eyeopener die ik leerde tijdens de cursus ‘Verbinden met kinderen’, die grotendeels gebaseerd is op de Geweldloze Communicatie van Marshall Rosenberg. Binnen dit gedachtegoed is schuldgevoel een signaal van verscheurdheid, veroorzaakt door de oordelen die je hebt over wat je goed of fout hebt gedaan. Als je je schuldig voelt over de inentingen van je kind, dan zijn er twee stemmen in jezelf. De één is de opvoeder, die allerlei oordelen heeft over waarom je dit niet had moeten doen en je hebt de kiezer, dat is degene die daadwerkelijk de keuze heeft gemaakt. Beide stemmen vertolken behoeften die je hebt, die weliswaar tegenstrijdig zijn, maar allebei in jou vertegenwoordigd zijn.
Jezelf bevrijden van schuld
Dit is een oefening die ik tijdens de cursus verschillende keren gedaan heb rondom thema’s waarover ik een schuldgevoel heb.
Je maakt een kolom voor de kiezer en één voor de opvoeder. Je voelt in op beide stemmen en schrijft alle gedachten/oordelen die naar boven komen, op. Je hebt bijvoorbeeld als kiezer gekozen om je kind niet te laten inenten, omdat er giftige stoffen worden ingespoten die schadelijk zijn voor het zenuwstelsel. Maak de lijst zo compleet mogelijk. Daarna schrijf je op wat de opvoeder er allemaal van vindt, bijvoorbeeld dat je de kudde-immuniteit in gevaar brengt doordat je je kind niet hebt laten inenten. Als je alle oordelen van zowel de opvoeder en de kiezer hebt opgeschreven, ga je voor jezelf na welke behoeften eraan ten grondslag liggen. Ik heb daarvoor een uitgebreide lijst met universele behoeften ontvangen tijdens de cursus. Zo kan de kiezer behoefte hebben aan lichamelijke integriteit en aan gezondheid van het kind. Terwijl de opvoeder behoefte heeft om geaccepteerd te worden en aan harmonie. Door de verschillende behoeften bij jezelf te ontdekken en te erkennen, ontstaat er compassie voor jezelf. Dit alleen al kan je bevrijding geven van schuldgevoel, omdat je begrip hebt voor de verschillende behoeften die in je leven. Als je je behoeften kent, kun je ze delen met anderen en kunnen er nieuwe ideeën ontstaan hoe te zorgen voor beide behoeften.
Schuld vanuit het groepsgeweten
Soms wordt schuldgevoel van buitenaf opgelegd. Kijk maar hoe de kerk schuld gebruikt heeft om mensen in de tang te houden en te kunnen profiteren van de boetedoening die er mee samenging. Ook in deze tijd wordt schuld van bovenaf opgelegd om ons als mensheid een bepaalde kant op te krijgen. Ik liet het woord net al vallen, maar de vermeende kudde-immuniteit wordt mijns inziens gebruikt om mensen ertoe te bewegen om toch vooral maar mee te doen aan het vaccinatieprogramma. De schuld die hierbij op de loer ligt, heeft te maken met het groepsgeweten, een begrip vanuit het systemisch werk (opstellingen). Wij maken als Nederlanders deel uit van het systeem Nederland. Het systeem Nederland heeft z’n eigen normen en waarden en do’s en don’ts. Het groepsgeweten zorgt ervoor dat we ons schuldig voelen als we ons niet houden aan die normen en waarden of de (vaak ongeschreven) regels. Het groepsgeweten heeft een sterk bindend effect. Het gevaar van uitsluiting is immers altijd aanwezig, zoals we overduidelijk gezien hebben in de coronajaren.
Ik denk dat de beste manier om je van deze schuld te bevrijden is om te doorzien hoe dit mechanisme werkt. Voor mij klopt het niet als er een autoriteit buiten mij, mij een schuldgevoel probeert te geven, zodat ik gewenst gedrag ga vertonen of anderzijds boete doe. Schuldgevoel is een intern mechanisme, dat mij kan helpen om iets te herstellen binnen een persoonlijke relatie en om mijn eigen behoeften te ontdekken en ervoor te zorgen.
Kennis maakt onschuldig
Er is nog een manier om je van schuldgevoel te bevrijden en dat is je kennis vergroten. Kennis maakt je bij machte om andere keuzes te maken en daar achter te staan. Kennis kan je bewustzijn vergroten en je open doen staan voor een nieuwe werkelijkheid. En dat is hard nodig.
Ik voel me niet schuldig dat ik de vaccinatiegraad van 95% in gevaar breng, omdat ik niet meer geloof in de kudde-immuniteit die verkregen zou worden door vaccinaties. Dr. Sherri Tenpenny legt in een tien minuten durend filmpje kristalhelder uit hoe het zit met natuurlijke kudde-immuniteit versus medische kudde-immuniteit. Ik nodig je uit om deze video hier te bekijken.
Inmiddels ben ik me ook aan het verdiepen in andere verklaringen voor en oorzaken van ziekten en epidemieën. Dat voert voor hier te ver, maar is misschien een mooi onderwerp voor een volgende column.
Het is dus niet je schuld, maar wel je verantwoordelijkheid
En zo is het echt: bevrijd jezelf van schuldgevoel door het gevoel helemaal toe laten, te rouwen om wat er gebeurd is, je behoeften te erkennen en er vervolgens verantwoordelijkheid voor te nemen. In het geval van vaccineren bestaat er de mogelijkheid om de vaccinaties te ontstoren en te ontgiften. Dat is echt niet altijd de heilige graal, maar een kleine of grotere stap naar meer gezondheid, meer heelheid, kan altijd gezet worden. Lees hier meer over mijn werkwijze voor het ontstoren.
Je kunt jezelf informeren over wat volwaardige, gezonde voeding is voor je kinderen, welke supplementen een waardevolle aanvulling zijn en welke heilzame gewoonten je kunt kweken bij je kinderen en jezelf. Wat zijn onze eigen behoeften, hoe kunnen we daarvoor zorgen, zodat we ook meer ruimte krijgen voor de behoeften van onze kinderen. Dit zijn allemaal manieren om verantwoordelijkheid te nemen, ‘response-ability’ zoals het Engels zo mooi verwoord; de mogelijkheid om op een andere manier om te gaan met de gezondheid en het welzijn van je kind (en die van jezelf!).
Tenslotte…
Als schuldgevoel een rode draad door je leven vormt
Als je vaker in je leven een schuldgevoel hebt, het misschien zelfs wel als een rode draad door je leven heenloopt en bij allerlei thema’s de kop opsteekt, dan kan dat een signaal zijn dat je een schuld draagt van je (voor)ouders, die niet door hen genomen is en daarom bij jou terecht is gekomen. In een familieopstelling kun je daar zicht op krijgen en de last letterlijk teruggeven aan degene bij wie het hoort. Net zoals we loyaal zijn aan het groepssysteem Nederland, zo zijn we ook heel loyaal aan ons systeem van herkomst. Het teruggeven van deze schuld is dan ook een hele krachtige manier om je te bevrijden van schuldgevoel. Waar ik je graag bij help (zie hier mijn column over familieopstellingen).
Ik hoop dat je iets hebt aan wat je gelezen hebt en dat je meer begrip en compassie voor jezelf voelt. Het leidt onherroepelijk tot meer compassie voor anderen, een vorm van liefde die de wereld hard nodig heeft.
Liefs, Terah